Nasz Cech jest elitarną organizacją zawodową o tradycji sięgającej XVI wieku, zrzeszającą mistrzów starych rzemiosł artystycznych i precyzyjnych. Początki naszego Cechu sięgają 1516 roku, kiedy to otrzymał swój pierwszy Statut jako Cech Złotników Starej Warszawy. W 1752 roku powstał Cech Zegarmistrzów, a w 1789 Cech Brązowników i Mosiężników. W 1792 roku król Stanisław August podarował Cechowi Złotników sztandar z wizerunkiem świętego Eligiusza, patrona złotników, a dziś całego Cechu. W XIX w. i w latach międzywojennych XX w. wymienione branże funkcjonowały w formie odrębnych cechów, przy czym grawerzy byli związani organizacyjnie ze złotnikami. Po raz pierwszy w postaci zbliżonej do dzisiejszego, nasz Cech działał w latach okupacji niemieckiej. W obecnej formie Cech ukształtował się po 1956 roku. Działalność warszawskiego rzemiosła zawsze służyła swemu miastu. W trudnych powojennych latach mistrzowie cechowi uczestniczyli w odbudowie i naprawach warszawskich pomników, w 1948 roku wykonali insygnia rektorskie dla władz Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 60 i 70 XX wieku głośna była akcja wyposażania miasta w zegary wieżowe z kurantami, wykonano ich 21 w czynach społecznych. Spektakularnym wydarzeniem było wykonanie zegara wieżowego dla odbudowanego Zamku Królewskiego w 1974 roku przez członków naszego Cechu. W 1966 roku z inicjatywy członków naszego Cechu pod przewodnictwem ówczesnego Starszego Cechu Jerzego Januszkiewicza powstało Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych, które jest integralną częścią Cechu.